W wielu z dzisiejszych kompozycji tanecznych granice pomiędzy choreografem i tancerzem zacierają się. Materiał ruchowy jest tworzony poprzez improwizację, kopiowany albo adaptowany z innych źródeł, jest zmiksowany i spleciony wzajemnie z języka kroków, fraz, sekwencji, fragmentów muzycznych, by stworzyć materiał obrazu i dźwięku, który w dziwny sposób odzwierciedla makrokosmos cyberprzestrzeni, gdzie różne głosy i wizje nieustannie się zderzają i wiążą. Obrazy pomiędzy pamięcią, czasem i przestrzenią są uwiecznione i za pomocą choreograficznego kolażu przedstawiają oglądającemu punkt widzenia choreografa, który jest jak DJ miksujący muzykę.

Używając tematów muzycznych z kultowego filmu Ridley’a Scott’a „Blade Runner” jako punkt wyjścia, Multipli(cities) rozważa różnice pomiędzy oryginałem i kopią, analizując post modernistyczne narzędzia strukturalne takie jak fragmentacja i dysproporcja. Podobnie jak roboty w filmie Scott’a, również tancerze mają wszczepione myśli, dzięki którym odtwarzają choreografię. Czyje to myśli? Do jakiego stopnia tancerze pragną zachować unikalną i niezależną tożsamość pomiędzy wyznaczonymi krokami? Czy widzisz prawdziwego mnie? Kogo?